[428] ดูก่อนจุนทะ โพชฌงค์ดีนัก ดูก่อนจุนทะ โพชฌงค์ดีนัก
ท่านพระมหาจุนทะได้กล่าวไวยากรณภาษิตนี้แล้ว พระศาสดาทรงพอพระทัย
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหายจากประชวรนั้น และอาพาธนั้น อันพระผู้มีพระ-
ภาคเจ้าทรงละแล้ว ด้วยประการฉะนี้แล.
จบตติยคิลานสูตรที่ 6

7. ปารคามีสูตร

เจริญโพชฌงค์ 7 ย่อมเป็นไปเพื่อถึงฝั่ง

[429] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ 7 เหล่านี้ อันบุคคลเจริญ
แล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อถึงฝั่งจากที่มิใช่ฝั่ง โพชฌงค์ 7 เป็น
ไปเพื่อถึงฝั่งจากที่มิใช่ฝั่ง.
[430] ในมนุษย์ คนที่ไปถึงฝั่งมีจำนวน
น้อย แต่หมู่สัตว์ นอกนี้ย่อมวิ่งไปตามฝั่ง
นั่นเอง ส่วนชนเหล่าใดประพฤติตามธรรม
ในธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีแล้ว
ชนเหล่านั้น จักข้ามบ่วงมฤตยูซึ่งแสนยาก
ที่จะข้ามได้ บัณฑิตพึงละธรรมฝ่ายดำเสีย
เจริญธรรมฝ่ายขาว ออกจากความอาลัย

อาศัยความไม่มีอาลัยแล้ว พึงละกามเสีย
เป็นผู้ไม่มีกิเลสเป็นเครื่องกังวล ปรารถนา
ความยินดีในวิเวก ที่สัตว์ยินดีได้ยาก
บัณฑิต พึงชำระตนให้ผ่องแผ้ว จาก
เครื่องเศร้าหมองจิต ชนเหล้าใดอบรมจิต
ดีแล้วโดยชอบในองค์เป็นเหตุตรัสรู้ ไม่
ถือมั่น ยินดีแล้วในความสละคืน ซึ่งความ
ยึดถือ ชนเหล่านั้นเป็นผู้สิ้นอาสวะ มี
ความรุ่งเรือง ปรินิพพานแล้วในโลก.
จบปารคามีสูตรที่ 7

8. วิรัทธสูตร

โพชฌงค์ 7 ที่ปรารภผิดและปรารถถูก

[431] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ 7 อันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่ง
ปรารภผิดแล้ว อริยมรรคอันยังสัตว์ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ เป็นอัน
บุคคลเหล่านั้นปรารภผิดแล้ว. โพชฌงค์ 7 อันบุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งปรารภ
ถูกแล้ว อริยมรรคอันยังสัตว์ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ เป็นอันบุคคลเหล่านั้น
ปรารภถูกแล้ว โพชฌงค์ 7 เป็นไฉน คือสติสัมโพฌงค์ ฯลฯ อุเบกขาสัม-
โพชฌงค์.
[432] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ 7 เหล่านี้ อันบุคคล
เหล่าใดเหล่าหนึ่งปรารภผิดแล้ว อริยมรรคอันยังสัตว์ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดย